پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس توجه آگاهی بر راهبردهای تنظیم هیجان و اجتناب شناختی بیماران زن مبتلا به وسواس فکری- عملی انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران زن مبتلا به وسواس بود که در سال 1400 به مراکز مشاوره و مددکاری شهر کرمانشاه مراجعه کرده بودند. از میان آنها 30 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش مداخله درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس توجه آگاهی را  به صورت گروهی، هفته ای یک بار در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های تنظیم هیجان گراس و جان و اجتناب شناختی سکستون و داگاس استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل واریانس یک-راهه در متن مانکوا  نشان داد که درمان مبتنی بر کاهش استرس بر اساس توجه آگاهی باعث کاهش معنادار نمرات فرونشانی و اجتناب شناختی و افزایش معنادار نمرات مؤلفه ارزیابی مجدد شناختی افراد گروه آزمایش در مرحله پس آزمون و پیگیری شده است. با استناد به یافته های حاصل از پژوهش پیشنهاد می گردد که جهت مدیریت راهبردهای تنظیم هیجان و کاهش اجتناب شناختی بیماران وسواسی از نتایج گروه درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس ذهن آگاهی  به عنوان یک روان درمانی مدرن در مراکز مشاوره و درمانی بهره برد.

مقدمه: ازجمله مشکلات شایع در زندگی پرستاران می توان به میزان اضطراب و فقدان شادی آنان اشاره کرد. سلامت روان شناختی به عنوان منبعی مهم در سازگاری با مشکلات ناشی از محیط شغلی شناخته شده اشت. این مطالعه با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر میزان اضطراب و شادی و ذهن آگاهی در پرستاران انجام شد. روش کار: روش پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. برای این منظور شصت نفر از پرستاران شهرستان بابل در سال 1398 به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل (هرکدام سی نفر) گمارده شدند. در این مطالعه، مقیاس های ذهن آگاهی و توجه و هوشیاری و شادکامی لیبومیرسکی و حالت صفت اشپیلبرگر قبل و بعد از درمان اجرا شد. شرکت کنندگان گروه آزمون در هشت جلسه نود دقیقه ای به صورت گروهی آموزش دیدند. ناگفته نماند از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: با توجه به یافته های حاصل از پژوهش، میانگین ذهن آگاهی و شادی در مرحله پس آزمون در گروه آزمایش افزایش یافت. همچنین، نتیجه تحلیل کوواریانس برای اضطراب نشان داد که مراقبه تاثیر معناداری بر اضطراب نمی گذاشت؛ اما موجب افزایش معنادار شادی در گروه آزمایش شد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی باعث افزایش آگاهی در شاخصه های رفتاری گروه آزمون در مرحله پس آزمون شد. به نظر می رسد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی تاثیر مطلوبی بر افزایش میزان شادی و ذهن آگاهی پرستاران می گذارد.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT) در درمان افراد مبتلا به اضطراب فراگیر (GAD) است. این پژوهش در چارچوب طرح تجربی تک موردی با استفاده از طرح خطوط پایه چندگانه پلکانی اجرا شد. 2 نفر از مبتلایان به GAD بر اساس ملاک های ورود و احراز شرایط پژوهش وارد طرح درمان شدند و تحت درمان MBCT قرار گرفتند. جهت ثبت شدت نشانه ها از پرسشنامه های نگرانی ایالت پن، افسردگی بک، اضطراب بک و مقیاس 7 سوالی اضطراب فراگیر استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی موجب کاهش شدت علائم اختلال اضطراب فراگیر، کاهش نگرانی، کاهش اضطراب و کاهش نمرات افسردگی شد. نتایج این پژوهش نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی از طریق به کارگیری تمارین مختلف می تواند به بهبود مبتلایان به اضطراب فراگیر منجر شود.

مقدمه: زنان نیمی از جمعیت هر جامعه ای را تشکیل میدهند و سلامت جسمی و روانی آنها رابطه ی مستقیم با کارکرد خانواده دارد. با توجه به اهمیت نقش زن در خانواده به عنوان مادر و نقش محوری عاطفی و روانی آنان در خانواده، کم کردن عوارض و مشکلات یائسگی برای آنها حائز اهمیت است و تاثیر مستقیم بر خانواده و متقابلا بر جامعه خواهد داشت. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر سلامت روان زنان یائسه شهر قائم شهر انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع آزمایشی تصادفی شده همراه با پیش آزمون-پس آزمون بود. از بین زنان یائسه مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر قائم شهر بودند، 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی را در طی 8 جلسه دریافت کرد. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس پرسشنامه سلامت عمومی GHQ-28 استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری و تحلیل کوواریانس یک متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نمره کلی سلامت روان تاثیر معنی داری داشته است (p˂0/05)، همچنین بر ابعاد سلامت روان جسمانی، اختلال عملکرد، اضطراب و افسردگی نیز تاثیر معنی داری داشته است (p˂0/05). نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر، استفاده از درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان یک مداخله روانشناختی موثر به منظور بهبود سلامت روان در زنان یائسه پیشنهاد می شود.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مطالعه اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اختلال وحشتزدگی در بین مراجعه کنندگان با تشخیص اختلال وحشتزدگی مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین شهر تهران در سال 89 بود.روش: از بین جامعه مورد نظر 1 نفر بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و با پرسشنامه های اضطراب بک، سیاهه نشانه شناسی مختصر و مصاحبه بالینی ساختاریافته مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر یک طرح مطالعه تک موردی به صورت خط پایه چندگانه است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شده است.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش شدت علائم وحشتزدگی تاثیر مثبت دارد و درصد بهبودی برای بیمار به میزان 72.4 درصد به دست آمد و این اثرات در دوره پیگیری هم تا میزان زیادی باقی می ماند.نتیجه گیری: درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش علائم اختلال وحشتزدگی موثر است.

مقدمه: سرمایه عاطفی از زمره متغیرهای مثبتی است که می تواند در بهبود شرایط دختران دانش آموز افسرده موثر واقع شود. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر درمان ذهن آگاهی مثبت محور، شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان شناختی-رفتاری بر سرمایه عاطفی دانش آموزان دختر افسرده اجرا شد. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش چهار گروهی با دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بود. به منظور انجام پژوهش از میان دانش آموزان افسرده دختر مقطع متوسطه اول در شهر نائین در سال 1396، 60 نفر به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه آزمایش (15 نفر برای هر گروه) و گروه کنترل (15 نفر) گمارده شدند. از پرسشنامه سرمایه عاطفی (ACQ-گل پرور، 1395) برای سنجش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. گروه در مان ذهن آگاهی مثبت محور، شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان شناختی-رفتاری هر یک به مدت 12 جلسه، تحت درمان قرار گرفتند. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین در مان ذهن آگاهی مثبت محور، شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان شناختی-رفتاری با گروه کنترل در پس آزمون، پس از کنترل پیش آزمون در سرمایه عاطفی (0/001> P، 340/40=F) و سه مولفه آن (عاطفه مثبت (0/001> P، 292/90=F)، احساس انرژی (0/001> P، 210/91=F) و شادمانی (0/001> P، 186/59=F)) تفاوت معنادار وجود دارد. در سرمایه عاطفی و سه مولفه آن بین گروه ذهن آگاهی مثبت محور با گروه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان در مان ذهن آگاهی مثبت محور، سپس شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان شناختی-رفتاری را برای ارتقاء سرمایه عاطفی دختران دانش آموز افسرده در محیط های آموزشی و درمانی استفاده نمود.